8 marca w Warszawie odbył się drugi Zjazd Kobiet z Niepełnosprawnością, w którym braliśmy udział.
Tematem wydarzenia były prawa kobiet z niepełnosprawnościami ze szczególnym uwzględnieniem:
- przeciwdziałania przemocy,
- dostępności usług ginekologicznych,
- macierzyństwa, antykoncepcji i praw reprodukcyjnych.
Osobne wystąpienie dotyczyło kobiet w spectrum autyzmu.
Spotkanie prowadziły Anna Rutz i Małgorzata Peretiatkowicz.
Zjazd Kobiet z niepełnosprawnością i ich sojuszniczek i sojuszników honorowym patronatem objęli Rzecznik Praw Obywatelskich oraz Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy.
Zjazd zakończył się sformułowaniem deklaracji końcowej. Co się w niej znalazło?
Deklaracja 2. Zjazdu Kobiet z Niepełnosprawnością
Uczestnicy 2. Zjazdu kobiet z niepełnosprawnością i ich sojuszniczek i sojuszników
domagają się podjęcia przez decydentów wszystkich szczebli natychmiastowych działań mających na celu ochronę dziewczyn, kobiet i osób z niepełnosprawnością przed dyskryminacją i przemocą, a także
zapewnienie możliwości korzystania z pełni przysługujących im praw.
W szczególności domagają się:
- Przetłumaczenia, respektowania i wdrożenia rekomendacji Komitetu ONZ do spraw Praw Osób z Niepełnosprawnością.
- Konsultowania ze środowiskiem kobiet z niepełnosprawnością, ich organizacjami oraz nieformalnymi grupami wszystkich rozwiązań i polityk, które dotyczą tej różnorodnej grupy.
- Zniesienia „pułapki rentowej i sprzętowej”, zapewnienia dostępności na każdym etapie zatrudnienia (od rekrutacji po codzienne wykonywanie obowiązków pracowniczych).
- Obligatoryjnych szkoleń dla pracowników służb mundurowych/administracji/edukacji/ochrony zdrowia z zakresu antydyskryminacyjni w obszarze praw osób z niepełnosprawnością ze szczególnym uwzględnieniem aspektów związanych z płcią.
- Dodania informacji o dostępności poszczególnych instytucji, przy wykazach placówek świadczących wsparcie kobietom doświadczającym pomocy oraz przeznaczenie środków na zapewnienie ich pełnej dostępności.
- Skutecznego i konsekwentnego wdrożenia języków alternatywnych we wszystkich instytucjach publicznych i podmiotach korzystających z pieniędzy publicznych, szczególnie w placówkach ochrony zdrowia.
- Wprowadzenia kary za brak realizowania dostępności (kary powinny być nieuchronne, dotkliwe, szybkie).
- Skrócenia procesu składania skargi na brak dostępności o pominięcie etapu składania wniosku o dostępność.
- Zagwarantowania edukacji o funkcjonowaniu osób z niepełnosprawnościami i dostępności już od etapu szkoły podstawowej, ale także wśród osób dorosłych (uwrażliwianie, empatia, zmiana myślenia).
- Zapewnienia rzetelnej, opartej na faktach medycznych edukacji seksualnej z uwzględnieniem wszystkich aspektów różnorodności.
- Wprowadzenia asysty wspomagającej rodziców z niepełnosprawnościami oraz asysty seksualnej z uwzględnieniem różnorodności potrzeb osób zainteresowanych.
- Systemowego wzmacniania świadomości potencjału osób z niepełnosprawnościami w rodzicielstwie wśród personelu medycznego.
Nic o nas bez nas.