Dzisiaj obchodzimy bardzo ważne święto, czyli Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją.
Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją został ustanowiony przez Ministra Zdrowia w 2001 roku.
Celem tego dnia jest upowszechnienie wiedzy na temat depresji i zachęcenie chorych do leczenia.
Czym jest depresja?
Depresja to choroba, związana z zaburzeniami nastroju. Dotknąć może każdego, bez względu na płeć czy wiek, przy czym zazwyczaj chorzy należą do grupy osób zawodowo czynnych pomiędzy 18 a 44 rokiem życia.
Badania epidemiologiczne wskazują również, że na depresję cierpi dwukrotnie więcej kobiet niż mężczyzn. Chociaż choroba jest uleczalna, może nawracać: jest ciężkim, przewlekłym schorzeniem, które wymaga pomocy lekarskiej oraz wsparcia rodziny i przyjaciół.
Depresję leczy się farmakologicznie lekami przeciwdepresyjnymi i psychoterapią.
Czas leczenia dla każdego jest indywidualny.
Szacuje się, że w Polsce około 8 mln ludzi cierpi na depresję lub stany depresyjne z czego tylko 1,5 mln jest zdiagnozowanych i leczonych.
Z przeglądu najnowszych danych przedstawionych przez Światową Organizację Zdrowia wynika, że:
- w chwili obecnej depresja stanowi czwarty najpoważniejszy problem zdrowotny na świecie,
- w roku 2020 będzie drugim najpoważniejszym problemem zdrowotnym świata,
- już teraz depresja stanowi najpoważniejszą przyczynę zaburzeń w życiu ludzi.
PAMIĘTAJ! Depresja może być chorobą śmiertelną!
Statystyki dotyczące częstości samobójstw dowodzą, że przyczyną zgonu około 20-30% chorujących na depresję jest zamach na własne życie.
Wskaźnik ten nie ulega istotnej zmianie na przestrzeni lat.
Stygmatyzacja chorych
Dużym problemem w przypadku osób, chorujących na depresję, jest ich stygmatyzacja.
Z badań prowadzonych w różnych krajach wynika, że znaczny odsetek osób z depresją napotyka poważne trudności w adaptacji do środowiska i funkcjonuje w sposób nieprawidłowy.
Przejawami złej adaptacji są:
- duży wskaźnik osób nie zawierających związku małżeńskiego,
- duży wskaźnik rozwodów i rozbitych małżeństw,
- znaczna częstość przerw w pracy,
- częste zmiany pracy,
- niższy poziom aspiracji,
- gorsze osiągnięcia zawodowe,
- wysoki wskaźnik osób korzystających z zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków chorobowych, rent,
- niższy status materialny i społeczny,
- duży wskaźnik alkoholizmu i uzależnień.
W efekcie stygmatyzacji ponad połowa chorych nie korzysta również z pomocy lekarskiej.
Jakie są przyczyny depresji?
Naukowcy i psychologowie od lat spierają się, co do możliwych przyczyn pojawienia się depresji.
Wyróżnia się przyczyny:
- Psychologiczne: związane ze stresem, żałobą, w przebiegu zaburzeń nerwicowych.
- Somatyczne: w schorzeniach somatycznych, w chorobach organicznych mózgu, związane ze stosowaniem leków i innych substancji, w przebiegu zatruć, uzależnień.
- Endogenne, czyli pierwotne zaburzenia depresyjne: występujące w chorobach i zaburzeniach afektywnych oraz schizoafektywnych.
Jak objawia się depresja?
Depresji towarzyszy szereg objawów, takich jak:
- smutek,
- przygnębienie,
- przykre przeżywanie ogółu wydarzeń,
- anhedonia,
- zobojętnienie depresyjne,
- spowolnienie myślenia, tempa wypowiedzi,
- poczucie obniżonej sprawności intelektu i pamięci,
- spowolnienie, zahamowanie ruchowe,
- utrata energii, siły,
- poczucie ciągłego zmęczenia,
- hiposomnia (wczesne budzenie się, sen płytki przerywany),
- hipersomnia (senność w ciągu dnia),
- „rano gorzej, wieczorem lepiej”,
- bóle głowy,
- wysychanie w jamie ustnej,
- zaparcia,
- brak apetytu, ubytek masy ciała,
- poczucie napięcia, zagrożenia, trwożliwe oczekiwanie,
- niepokój manipulacyjny, podniecenie ruchowe.
W przebiegu choroby wyróżnia się również objawy towarzyszące, do których należą: poczucie winy, depresyjna ocena własnej osobowości, zdrowia, szans wyleczenia, depresyjna ocena własnej sytuacji, zniechęcenie do życia, myśli i tendencje samobójcze, zmniejszenie liczby i zakresu zainteresowań, obniżenie zdolności do pracy, osłabienie kontaktów z otoczeniem, brak dbałości o higienę.
Co mówi osoba, chorująca na depresję i czego jej nie mówić?
Osoba, doświadczająca stanów depresyjnych często może wypowiadać takie komunikaty, jak:
nie mogę spać
jestem w dołku
nie mam sił
mam taki ból w nadbrzuszu
nie mam apetytu
jest mi ciągle jakoś tak źle
Bardzo ważnym jest aby w porę wychwytywać niepokojące sygnały i proponować osobie w depresji adekwatną pomoc.
Równie istotna jest wiedza, czego NIE NALEŻY MOWIĆ osobie w depresji. Unikaj zatem rad:
- „Weź się w garść!”
- „Inni mają gorzej!”
- „Nie przesadzaj!”
- „Wyjdź do ludzi!”
- „Znajdź sobie zajęcie!”
- „Nie rób mi tego!”
- „Uśmiechnij się!”
- „Życie nie jest bajką!”
Jakie są konsekwencje nieleczonej depresji?
Szybka reakcja otoczenia i zaproponowanie osobie chorej na depresję odpowiedniej pomocy oraz wsparcia są niezwykle ważne. Nieleczona depresja może bowiem prowadzić do bardzo poważnych konsekwencji, takich jak:
- samobójstwo,
- nadumieralność związana z pogorszeniem przebiegu chorób somatycznych,
- duży wskaźnik osób nie zawierających związku małżeńskiego oraz rozwodów i rozbitych małżeństw,
- przerwy w pracy, częste zmiany pracy,
- niższy poziom aspiracji, gorsze osiągnięcia zawodowe,
- wysoki wskaźnik osób korzystających z zasiłków dla bezrobotnych, zasiłków chorobowych, rent,
- niższy status materialny i społeczny
- duży wskaźnik alkoholizmu i innych uzależnień.